قیام خون‌خواهی امام حسین علیه‌السلام؛ از سیستان تا ظهور

واقعه عاشورا، نه صرفاً یک رخداد خونین تاریخی، که مشعلی از هدایت و فریادی بر ظلم و انحراف از مسیر نبوت بود. شهادت امام حسین علیه‌السلام، نقطه اوج مقابله امامت با طاغوت زمان و تجلی تامّ «ثارالله» شد؛ خونی که از همان لحظه ریخته‌شدن، جوششی در دل‌های مؤمنان به‌پا کرد و امتدادش تا قیام نهایی حضرت ولی‌عصر ارواحنافداه ادامه خواهد یافت.در این میان، نخستین قیامی که با هدف خون‌خواهی آن مظلوم بزرگ شکل گرفت، قیام مردم ولایتمدار و بیدار سیستان بود. با رسیدن خبر جان‌گداز شهادت امام حسین (ع) و یاران باوفایش در ماههای اولیه سال ۶۱ هجری، شعله‌های خشم و اندوه در قلوب مردم این دیار زبانه کشید و در آغاز سال ۶۲ هجری، این خیزش به اوج رسید. عباد بن زیاد، حاکم اموی سیستان، که خود را در برابر موج خشم و آگاهی مردم عاجز می‌دید، ناچار به فرار شد؛ و این فرار، نقطه‌ عطفی در تاریخ مبارزات مردمی در مسیر امامت و عدالت شد.از این رو، روز ۲۵ محرم به‌عنوان یادروز این قیام مبارک در تقویم جمهوری اسلامی ایران به ثبت رسیده است؛ قیامی که از سیستان برخاست، اما پژواکش در تاریخ امتداد یافت.

هدف این قیام، نه صرفاً انتقام از قاتلان کربلا، که احیای خط امامت، بازگرداندن عزت اسلام و مقدمه‌سازی برای حکومت صالحان بود. خون‌خواهی امام حسین، آرمانی بود که با حرکت زینب کبری (س) و امام سجاد (ع) آغاز شد، در قیام مردم سیستان، توابین، و مختار استمرار یافت و در نهایت به دست منتقم حقیقی کربلا، حضرت مهدی (عج)، به ثمر خواهد نشست؛ آن‌گاه که با شعار "یا لثارات الحسین"، عدالت علوی در سراسر جهان گسترش خواهد یافت.امروز، احیای مراسمات یادبود این قیام در سیستان تاریخی – شامل مناطق فعلی ایران، افغانستان و پاکستان – نه تنها احیای هویت انقلابی این سرزمین کهن است، بلکه می‌تواند بذر همگرایی شیعی و وحدت اسلامی را در دل امت اسلامی بارور سازد. پیوند میان قیام کربلا، خون‌خواهی تاریخی مردم سیستان، و ظهور موعود منتقم، حلقه‌ای زرین در زنجیره مبارزه با ظلم و آماده‌سازی قلوب برای دولت حق مهدوی است.بی‌گمان، خون‌خواهی امام حسین، زمینه‌ساز ظهور امام زمان است.
و سیستان، همچنان علمدار این راه...